NFPA انجمن ملی آتشنشانی آمریکا American National Fire Protection Association  میباشد. NFPA استاندارد ها و اسنادی را جهت ایمنی در مقابل آتش وضع می کند.استاندارد مربوط به سیستم اعلام حریقNFPA-72  میباشد. NFPA-72 شامل دستورالعمل های دقیق در رابطه با نصب ،راه اندازی،تست،نگهداری و محل جایگذاری سیستم اعلام حریق میباشد که این دستورات جهت کارکرد بهتر و درست سیستم اعلام حریق مورد استفاده قرار میگیرد. این دستورالعمل ها به صورت جزئی عبارتند از:

۱.مساحت هر زون حد اکثر  ۲۰۰۰متر مربع میباشد.(در مقاله نحوه زون بندی سیستم اعلام حریق به صورت کامل توضیح داده شده)

۲. حد اکثر طول زون ۳۰۰۰متر می باشد.

۳. حداکثر تعداد دیوایس استفاد شده در هر زون (شستی ها،دتکتورها،...) 24 دیوایس میباشد.اما بهتر است از حداکثر 20 دیوایس استفاده کرد.

۴. در ساختمان های مسکونی میتوان هرطبقه از ساختمان را به عنوان یک زون مجزا در نظر گرفت.

۵. پیشنهاد میشود شستی اعلام حریق راهرو طبقات بر یک زون مجزا باشد.

۶. در جاهائی که دارای ولتاژ القایی است (اتاق ترانس،سوئیچ و…..) میبایست از سیم روکش دار استفاده نمود.

۷. سیم های مورد استفاده برای نصب سیستم اعلام حریق باید یک تیکه ودر لوله مستقل و مجزا قرار بگیرند.

۸.سقف و کف کاذب که دارای ارتفاع بیش از۸۰ سانتی متر باشند،نیاز به دتکتور دارند.

۹.اگر فاصله پارتیشن نصب شده تا سقف کمتر از  ۳۰ سانتی متر باشد ،باید برای آن دتکتور مجزا لحاظ نمود.

۱۰. اگر ارتفاع گچبری سقف بیش از  ۵۰ سانتی مترباشد لازم است دتکتور مجزا برای هر فضا در نظر گرفت.

۱۱.کلیه انبارها می بایست دارای دتکتور  باشند:

الف- اگر انبار داخل واحد مسکونی باشد باید یمک دتکتور حرارتی برای آن در نظر گرفت.

ب – برای انبارهای موجود در پارکینگ  اگر بصورت ردیفی باشد در فاصله ۵۰cmاز انبارها و در فاصله حداکثر m۸ از هم نصب میشوند. و اگر انبارها بصورت مجموعه ای باشد یک دتکتور در مسیر ورودی به آنها نصب میشود.

۱۲.در کنار تابلوهای کنتور برق هم باید دتکتور دود نصب گردد

۱۳.هر موتور خانه  و چاهک آسانسور در ساختمان باید به عنوان یک زون مجزا محسوب گردد و دتکتور مورد استفاده در این قسمت ها دتکتور دودی میباشد.(استفاده از ردیاب  مکنده دودی  Smoke Aspretion Systemپیشنهاد میشود.)

۱۴. در سوله های صنعتی و ساختمان های دارای رایزر برق ، لازم است از دتکتور مکنده دودی و یا دتکتور کابلی حرارتی (Linear Heat Detector)  استفاده شود.

۱۵.حداکثر سطح پوشش دتکتور دودی  ۱۰۰ متر مربع و برای دتکتور حرارتی۶۰ مترمربع است.

۱۶.حداکثر ارتفاع نصب دتکتور دودی  ۱۲ mو برای دتکتور حرارتی  ۸ mاست.

۱۷. برد دتکتورها :

الف – دتکتورهای دودی :

–  دایره ای به شعاع ۶٫۵  متر

–  فاصله دتکتور دودی ۱۰٫۶ متر  تا ۱۵ متر بر حسب مکان و آرایش نصب .

ب – دتکتورهای حرارتی :

–  دایره ای به شعاع ۵٫۳ متر در محلهایی  با ریسک بالا مانند آشپزخانه .

– دایره ای به شعاع ۶٫۵ متر در محلهایی با ریسک کمتر مانند پارکینگ .

– فاصله دو دتکتور حرارتی ۷٫۵ متر تا ۱۰٫۶ متر بر حسب مکان و آرایش نصب .

۱۸. استفاده از دتکتورهای  دو کاناله در هتل ها و ساختمانهای مسکونی خوب ولی برای مکانهای صنعتی لازم است از دتکتور مجزا استفاده نمود.

۱۹. محل نصب دتکتور دودی نباید در مجاورت یا نزدیک جریان هوا باشد. ( دور از پنجره و درب و فضای باز پارکینگ )

۲۰.حداقل فاصله دتکتور تا دیوار و یا پارتیشن  ۵۰ cm و حداکثر  ۷ m برای دودی  و  ۵٫۵ m برای حرارتی است.

۲۱.بهترین مکان نصب تابلوی اعلام حریق در نگهبانی، سرایداری و اتاق اطلاعات و یا در نزدیکی ورودی ساختمان است به نحوی که مورد رویت عموم و خصوصاً مامور آتش نشانی باشد.

۲۲. در فضای سوله، حداکثر فاصله ای که شخص جهت رسیدن به شستی ها طی میکند نباید بیشتر از 20 متر باشد.

۲۳. در سقف های شیبدار لازم است دتکتورها در ارتفاع  ۵۰ cm پائین تر از مرتفع ترین نقطه سقف نصب شوند.

۲۴.شستی اعلام حریق :

– شستی اعلام حریق در حالت معمولی در ارتفاع نصب ۱۲۰ تا  ۱۴۰cmو تابلو اعلام حریق در ارتفاع  ۱۷۰ cm از کف نصب شوند.

– فاصله شستی ها در راهروهای پهن و کم تردد بین ۳۰ تا ۴۵ متر .

– فاصله شستی ها در راهروهای پر تردد و باریک و پله بین ۱۵ تا ۲۵ متر.

– در کنار هر درب یا راه پله خروجی ( در هنگام تخلیه ساختمان ) یک شستی نصب شود.

– استفاده از شستی در محلهای فرار و خروج و ابتدای راه پله .

– سیستم آدرس پذیر:

۲۵. برای مجتمع های مسکونی و سوله های صنعتی بزرگ ، استفاده از سیستم آدرس پذیر الزامی است.

۲۶.حداکثر طول هر لوپ  ۳ Km و دارای حداکثر ۱۲۸ دیوایس(شستی،دتکتور و ...) میباشد.

۲۷.در سیستم آدرس پذیر نمی توان مسیر رفت و برگشت سیم ها را درون یک لوله قرار داد.

۲۸.در هر پنل سیستم اعلام حریق آدریس پذیر حداکثر 4 لوپ مورد استفاده قرار میگیرد.

۲۹.در هر منطقه (زون)حداکثر تعداد  ۲۴ عدد انواع سنسور در نظر گرفته شود.

۳۰. کابل ارتباطی سنسورها از نوع JY-ST-Y)mm0.8) انتخاب گردد. از کابل با سیم مقطع ۱٫۵ میلیمتر مربع برای آژیرها و شستی ها می توان استفاده نمود .

۳۱.در مجتمع های تجاری- مسکونی نیازی به ارتباط خاصی بین سیستمهای کنترل اعلام حریق واحدهای تجاری و مسکونی نیست و فقط آژیرهایی در فضای بیرون درنظر گرفته شود.

۳۲.در ساختمان های  تجاری هرکدام از واحد ها باید دارای یک سیستم اعلام حریق مستقل باشند ولی  در پاساژها میتوان  از یک سیستم اعلام حریق مرکزی استفاده نمود.

۳۳. در انتهای مسیر آژیرها باید مقاومت پایان خط در نظر گرفته شود.

۳۴.در صورت روکار بودن سیم کشی سیستم اعلام حریق باید از لوله گالوانیزه استفاده نمود و از کاربرد داکت های پلاستیکی اجتناب گردد.

۳۵.در پلانی از سیستم اعلام حریق که کابل کشی ها و مرکز اعلام حریق کشیده شده است ، توضیحی در مورد نواحی هر زون داده شود.

۳۶.می بایست برای پله فرار یک زون مجزا در نظر گرفته شود که شاسی آن در هر طبقه و در مسیر پله فرار گیرد

۳۷. اگر در پاگرد راه پله شاسی نصب گردد ،لذا شاسی جنب درب ورودی واحد ساختمانی حذف میشود.

۳۸.در ساختمان های مسکونی لازم است کلیه اتاق خوابها دارای دتکتور دودی باشند  ولی فضای راهرو نیازی به دتکتور ندارد.

۳۹.با توجه به میزان بالای توان صوتی آژیرهای اعلام حریق،لازم است علاوه بر زیر زمین و همکف در هر دو طبقه یک دستگاه آژیر نصب نمود بقدرت ۷۵ دسی بل و ترجیحا در هر واحد یک بیزر با توان صوتی ۳۰ دسی بل منظور گردد . بهر حال هر ساختمان مسکونی باید دارای حد اقل دو آژیر باشد.

۴۰.لازم است در پلانی که سیستم اعلام حریق مرکزی (A.C) رسم شده ، تعداد زونهای آن و نیز محل کاربردی هر زون تعریف شود .بعنوان مثال :” سیستم اعلام حریق مرکزی داری ۸ زون و به ازاء هر طبقه ، همکف ، راهرو ، آسانسور و پله فرار دارای یک زون میباشد.”

 سیستم اعلام حریق-سیستم اعلام حریق تسلا-اعلام حریق-اعلام حریق تسلا-اعلام حریق در شیراز